Διημερίδα Εκπαίδευσης Οδικής Ασφάλειας

Ο Πανελλήνιος Σύλλογος Εκπαιδευτών Οδήγησης & Κυκλοφοριακής Αγωγής, σε συνεργασία με την Συντονιστική Επιτροπή Σωματείων Εκπαιδευτών Αττικής, διοργανώνουν στο ξενοδοχείο Hilton, Διημερίδα Εκπαίδευσης Οδικής Ασφάλειας (9 &10 Ιανουαρίου 2016), η οποία εντάσσεται, στις δράσεις για το 1ο Διεθνές Διεπιστημονικό Συνέδριο, με θέμα: Οδική Ασφάλεια και Παιδιά. 

Τo Σάββατο 09 Ιανουαρίου 2016 και ώρα 10.00-14:00
στην αίθουσα Θάλεια 2, θα γίνει μια ολιστιστική παρέμβαση σε σχέση με την συμμετοχή των παιδιών στην Κοινωνία της Κυκλοφορίας και θα ακολουθήσει Work Shop με θέμα: Το παιδί ως Επιβάτης! Θα γίνει πλήρης ενημέρωση, για τα μέσα συγκράτησης με παράλληλα εργαστήρια και Πιστοποιητικό Επάρκειας!
Την Κυριακή 10 Ιανουαρίου 14:00 - 16:00
στην αίθουσα Θάλεια 4, θα πραγματοποιηθούν:
α) Τα παρακάτω βιωματικά σεμινάρια:
- Γνωστικές & Μεταγνωστικές δεξιότητες και η ικανότητα προσαρμογής και ρύθμισης στο οδηγητικό περιβάλλον
Από τον Δρ. Αθανάσιος Δρίγκας (Eng&Psych) Διευθυντή Ερευνών στο Ινστιτούτο Πληροφορικής και Τηλεπικοινωνιών του Ε.Κ.Ε.Φ.Ε. "ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ".
- Συναισθηματική νοημοσύνη και Οδική Ασφάλεια
Από την Δρ. Εύα Γιαννούλη Ψυχολόγο (Msc). Επιστημονικό Συνεργάτη του Πανεπιστημίου "Μακεδονία"
β) Γ.Σ. του συλλόγου για την ψήφιση του Κώδικα Δεοντολογίας
.................
H Φόρμα Εγγραφής είναι εδώ:
http://goo.gl/forms/tRRsk2Cbwq
Η σειρά προτεραιότητας καθορίζεται από την ημερομηνία και ώρα καταγραφής!

www.driving.org.gr

H ταχύτητα σκοτώνει

H ταχύτητα σκοτώνει! Ας σχεδιάσουμε έναν κόσμο που δεν έχει ανάγκη την υπερβολική ταχύτητα..! :)

Κυριακή 15 Νοεμβρίου

Κυριακή 15 Νοεμβρίου 2015. Παγκόσμια ημέρα μνήμης θυμάτων τροχαίων δυστυχημάτων.

Τροχαία Δυστυχήματα

Ό,τι έχει απομείνει από μία επικίνδυνη και απρόσεκτη οδήγηση! emoticon frown
Καθήκον μας να oρίσουμε ότι το "Vision Zero" Ξεκινάει πρωτίστως από Εμάς...!

Η Βιομηχανία της Τεχνολογίας

12 φωτογραφίες από τη βιομηχανία της τεχνολογίας, που οι εταιρείες δεν θέλουν να δείτε

Η σκοτεινή πλευρά της τεχνολογικής βιομηχανίας.

  Καθώς η αμερικανική κοινή γνώμη εξακολουθεί να εξαρτάται περισσότερο από την ψηφιακή τεχνολογία για να λειτουργήσει η κοινωνία, η βιομηχανία της τεχνολογία των ΗΠΑ ανθεί. Τα νέα gadgets κατακλύζουν την αγορά κάθε χρόνο, και οι κορυφαίες εταιρείες τεχνολογίας όπως η Apple, η Microsoft, η Google, η IBM, η HP, η Cisco μεταξύ άλλων – σαρώνουν σε κέρδη ρεκόρ. Αλλά ο εθισμός μας στην τελευταία λέξη της τεχνολογίας, ταυτόχρονα σκοτώνει την ατμόσφαιρά μας, το νερό μας, τους αυτόχθονες πληθυσμούς και σε μακροπρόθεσμη βάση, την οικονομία μας. Αυτές οι 12 φωτογραφίες δείχνουν πώς η τεχνολογική έκρηξη των ΗΠΑ επηρεάζει τον υπόλοιπο κόσμο.

Οι εταιρείες τεχνολογίας εξαρτώνται από την παιδική εργασία για τις πρώτες ύλες τους.

Ορυχείο κολτανίου στην Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό.

   Στον διαλυμένη από τον πόλεμο Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό (ΛΔΚ), η παιδική εργασία έχει εντατικοποιηθεί κατά την τελευταία δεκαετία λόγω της αυξημένης ζήτησης για μέταλλα όπως το κοβάλτιο, ο χαλκός, το κολτάνιο. Επί του παρόντος, το 16,9 τοις εκατό των παιδιών, ηλικίας μεταξύ 5 και 14 ετών, εργάζονται στο Κονγκό στην εξορυκτική βιομηχανία. Και παρόλο που οι νόμοι του Κονγκό που αφορούν την εξόρυξη,  απαγορεύουν στις ένοπλες δυνάμεις  της χώρας να εκμεταλεύονται και να λειτουργούν τα μεταλλεία, ο ΟΗΕ εκτιμά ότι ο στρατός του Κονγκό ελέγχει περίπου το 50 τοις εκατό των 200 ορυχείων της Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό. Η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας του ΟΗΕ χαρακτηρίζει την εξόρυξη, μία από τις χειρότερες μορφές παιδικής εργασίας, λόγω των πολλών κινδύνων για την υγεία, που συνδέονται με τη βιομηχανία.

Τουλάχιστον 40.000 παιδιά αναγκάζονται να εξορύξουν τα ορυκτά, που εμπεριέχονται στα smartphones και τους φορητούς υπολογιστές μας.

Για να πάρετε μια ιδέα από τους νόμους εξόρυξης του Κονγκό, ο στρατός του Κονγκό τα λειτουργεί υπό την διαδικασία της «μικρής κλίμακας εξόρυξη» , επιτρέποντάς τους να επιστρατεύουν εργάτες για να εργαστούν σε εξαιρετικά επικίνδυνες συνθήκες. Σύμφωνα με μια μελέτη του 2010 της Παγκόσμιας Αποστολής BMS, από τους 100.000 εργαζόμενους στα ορυχεία στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, το 40 τοις εκατό είναι παιδιά κάτω των 18 ετών. Τα παιδιά συχνά στρατολογούνται από τον στρατό για να εργαστούν στα ορυχεία, και πληρώνονται με μόλις $ 1 έως $ 5 την ημέρα. Από τα παιδιά που εργάζονται στα ορυχεία, το 66 τοις εκατό δεν είναι σε θέση να τελειώσει το σχολείο, και το 77 τοις εκατό αυτών των παιδιών τρώνε μόνο ένα γεύμα την ημέρα.

Οι ομάδες πίσω από τη γενοκτονία στη Ρουάντα το 1994 λειτουργούν τα ορυχεία που τροφοδοτούν την βιομηχανία της τεχνολογίας των ΗΠΑ.

Η Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό κατέχει περίπου το 80 τοις εκατό του παγκόσμιου κολτάν. Μαζί με τον εθνικό στρατό του Κονγκό, πολιτοφυλακές από την Ουγκάντα, τη Ρουάντα και το Μπουρούντι ελέγχουν το μεγαλύτερο μέρος της εξόρυξης κολτάν στη ΛΔΚ. Μία από αυτές τις ομάδες είναι οι Δημοκρατικές Δυνάμεις για την Απελευθέρωση της Ρουάντα, που ήταν πίσω από τη σφαγή των 800.000 πολιτών της Ρουάντα το 1994. Παρά το γεγονός ότι η ίδια η Ρουάντα δεν έχει κολτάνιο, οι εξαγωγές κολτανίου της Ρουάντα αυξήθηκαν από 50 τόνους το 1995 σε 250 τόνοι το 1998. Τα Ηνωμένα Έθνη ανέφεραν το 2001, ότι οι αμερικανικές εταιρείες, που αγοράζουν τα εξορυγμένα ορυκτά, λειτουργούν ως "η κινητήρια δύναμη της σύρραξης στη ΛΔΚ."

   Ο μεγαλύτερος κατασκευαστής της Apple εγκατέστησε δίχτυα για να αποτρέψει τους εργαζόμενους από την αυτοκτονία, αλλά οι εργαζόμενοι εξακολουθούν να αυτοκτονούν.

Η κατασκευαστική Foxconn, είναι ο μεγαλύτερος εργοδότης του ιδιωτικού τομέα της Κίνας και ο κύριος κατασκευαστής των iPhones και των iPads της Apple. Κατασκευάζει επίσης ηλεκτρονικά για την Dell, τη Motorola, τη Nintendo, τη Nokia και τη Sony. Οι συνθήκες εργασίας είναι προφανώς τόσο άσχημες στην Foxconn, που ο κατασκευαστής  εγκατέστησε δίχτυα για την αποτροπή αυτοκτονίας στις εγκαταστάσεις του μετά από μια έξαρση των αυτοκτονιών το 2010 στο εργοστάσιο Shenzhen της Foxconn, που είχε ως αποτέλεσμα το θάνατο 14 εργαζομένων. Η Foxconn τοποθέτησε επίσης εμπόδια στα παράθυρα των κοιτώνων στο εργοστάσιο, όπου βρίσκονται οι 300.000 με 400.000 εργαζόμενοί της, για να τους αποτρέψει από το να αυτοκτονήσουν.

Παρόλα αυτά, οι εργαζόμενοι της Foxconn εξακολουθούν να επιχειρούν να αυτοκτονήσουν κάθε χρόνο - μεταξύ του 2010 και του 2013, 7 ακόμη εργαζόμενοι αυτοκτόνησαν. Και ένας άλλος εργαζόμενος της Foxconn αυτοκτόνησε πέφτοντας στο κενό πρόσφατα, τον περασμένο Αύγουστο. Το 2011, οι εργαζόμενοι στο εργοστάσιο της Foxconn Chengdu αναγκάστηκαν να υπογράψουν ένα συμβόλαιο, που τους απαγορεύει να αυτοκτονήσουν.

Ως απάντηση στις αυτοκτονίες η Foxconn διοργάνωσε συγκεντρώσεις και ανακοίνωσε μια αύξηση των αποδοχών στα $ 293 το μήνα (περίπου  επιπλέον $ 9,70 ανά ημέρα), σε μια προσπάθεια να ενισχύσει το ηθικό των εργαζομένων. Όμως, η εταιρεία εξακολουθεί να μην έχει αφαιρέσει τα δίχτυα αυτοκτονίας από τα κτίρια της. Και αν κρίνουμε από αυτή η φωτογραφία μιας συγκέντρωσης της Foxconn, το ηθικό των εργαζομένων δεν έχει βελτιωθεί πολύ.

 Οι εργαζόμενοι της Foxconn πληρώνονται με $ 17 την ημέρα.  Ο Διευθύνων Σύμβουλος της Foxconn κοστίζει τουλάχιστον 5,9 δις $.

Μέσα στο εργοστάσιο της Foxconn

Η αμοιβή και οι συνθήκες εργασίας στη Foxconn είναι τόσο ανυπόφορες, ώστε το 5 τοις εκατό του εργατικού δυναμικού της - περίπου 24.000 άνθρωποι - παραιτούνται κάθε μήνα. Σύμφωνα με τους New York Times, ο μέσος εργαζόμενος της Foxconn κερδίζει $ 17 την ημέρα, δουλεύοντας 70 ώρες την εβδομάδα . Εν τω μεταξύ, ο  Διευθύνων Σύμβουλος της Foxconn Terry Gou έχει ένα καθαρό κέρδος αξίας $ 5,9 δισ. Αυτό σημαίνει ότι ο μέσος εργαζόμενος της Foxconn θα πρέπει να εργαστεί 347 εκατομμύρια ημέρες, ή 951.000 χρόνια, για να αποκτήσει τόσα πολλά χρήματα, όπως κορυφαίο στέλεχός της. Και αν αυτό δεν είναι αρκετά κακό, οι εργαζόμενοι της Foxconn, πληρώνουν πρόστιμο, αν μιλήσουν στο χώρο εργασίας, ενώ οι  φρουροί ασφαλείας περιπολούν τις γραμμές συναρμολόγησης για να ακούσουν τυχόν εργαζόμενους που παραβιάζουν την απαγόρευση ομιλίας.

«Εκατοντάδες άνθρωποι εργάζονται στα εργοστάσια, αλλά δεν τους επιτρέπεται να μιλήσουν μεταξύ τους», ανέφερε ο ερευνητής της κινεζικής κυβέρνησης Zhu Guangbing στην Telegraph. «Αν μιλήσεις, θα σημειωθεί ένα μαύρο σημάδι στο φάκελό σου και θα σου φωνάξει ο διευθυντής. Μπορεί μάλιστα να σου επιβληθεί και πρόστιμο».

Η τεχνολογική εξορυκτική βιομηχανία παράγει μίλια από λίμνες τοξικών αποβλήτων.

Περίπου το 95 τοις εκατό των «σπάνια ορυκτών», που χρησιμοποιούνται στα smartphones και στους φορητούς υπολογιστές, παράγονται στη Βόρεια Κίνα. Αλλά η Μογγολία κατέχει το 70 τοις εκατό των παγκόσμιων αποθεμάτων. Τα απόβλητα από αυτές τις εξορυκτικές δραστηριότητες  αναβλύζουν από τους σωλήνες στο Μπαοτού - μια περιοχή της Μογγολίας που συνορεύει με τη Βόρεια Κίνα -όπου ορισμένες τοξικές λίμνες καλύπτουν περισσότερο από 5 μίλια σε διάμετρο.

Εδώ είναι μια φωτογραφία σωλήνων εκτίναξης λάσπης σε μια τεχνητή λίμνη, σε περιοχή εξόρυξης .

  Μερικές από τις μεγαλύτερες εταιρείες τεχνολογίας της Αμερικής είναι οι μεγαλύτεροι συντεχνιακοί φοροφυγάδες του έθνους.

Συλλογικά, οι 5 μεγαλύτερες εταιρείες τεχνολογίας - η Apple, η Microsoft, η Google, η Oracle και η Cisco, έχουν πάνω από 430 δισεκατομμύρια $ σε μετρητά στο εξωτερικό. Η Apple μόνο έχει 158.000.000.000 $ μυστικό απόθεμα στο εξωτερικό. Αν έφερνε τα χρήματα αυτά πίσω στις ΗΠΑ και φορολογείτο με συντελεστή 35 τοις εκατό, δηλαδή 430 δισεκατομμύρια $, θα παρείχε 150. 500. 000. 000 $ σε έσοδα. Αυτό θα μπορούσε να δημιουργήσει 600.000 θέσεις εργασίας στον δημόσιο τομέα για 5 χρόνια, με $ 50.000 το χρόνο ανά θέση εργασίας.

Και όπως απεικονίζει ο παρακάτω πίνακας, ο διάμεσος των φορολογικών συντελεστών του κλάδου της βιομηχανίας τεχνολογίας είναι χαμηλότερος από όλους τους κλάδους. Ο καθηγητής του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης , Aswath Damodaran, μελέτησε  τα στοιχεία για πάνω από 7.000 εμπορικές εταιρείες  και ανακάλυψε ότι, ενώ ο τομέας της λιανικής πώλησης αυτοκινήτων πληρώνει φόρο με συντελεστή 32,7 τοις εκατό, ο τομέας  υπηρεσιών λογισμικού πληροφορικής και ο τομέας του διαδικτύου, πληρώνει με μόλις 10.1 τοις εκατό και 5.9 τοις εκατό, αντιστοίχως.

  Οι εργαζόμενοι  στην βιομηχανία της τεχνολογίας συρρέουν τόσο πολύ στο Σαν Φραντσίσκο, που οι οδηγοί των λεωφορείων τους, πρέπει να κοιμούνται μέσα στα λεωφορεία.

Ενώ ο κλάδος της τεχνολογίας ανθεί, υπάρχει τεράστια μαζική εισροή από υπαλλήλους της Google, του Twitter, του Facebook προς το Σαν Φρανσίσκο και το Όκλαντ. Οι εταιρείες τεχνολογίας της Silicon Valley, μάλιστα πηγαινοφέρνουν τους εργαζόμενους  από τα διαμερίσματά τους στο κέντρο της πόλης, στους χώρους εργασίας τους, με τη χρήση ιδιωτικών  λεωφορείων. Σύμφωνα με την San Francisco Chronicle, ένα μέσο διαμέρισμα με ένα υπνοδωμάτιο κοστίζει τώρα $ 2186 στο Σαν Χοσέ, $ 2469 στο Όκλαντ, και $ 3361 στο Σαν Φρανσίσκο.

Η τεχνολογία είναι μια βιομηχανία, που πιθανότατα θα συνεχίσει να αναπτύσσεται και να επεκτείνεται κατά τις επόμενες δεκαετίες. Αν οι πελάτες δεν αρχίσουν να απαιτούν καλύτερη μεταχείριση των εργαζομένων, του περιβάλλοντος και των κοινοτήτων όπου λειτουργούν, οι δυσάρεστες και ανυπόφορες επιχειρηματικές πρακτικές στον κλάδο της τεχνολογίας είναι πιθανό να συνεχιστούν.

(πηγή :http://usuncut.com/world/12-horrifying-photos-of-the-tech-industry-apple-never-wants-you-never-see/)

(μετάφραση, επιμέλεια : Σύλβια Βαρνάβα)

Καλό Μήνα.

Καλό μήνα. Καλό φθινόπωρο!

Τουλάχιστον, ας βρέχει..!

Δεν έχω άλλη υπομονή

Ένα κείμενο ηλεκτροσόκ..(!),  θα μπορούσε να ήταν το ανάπτυγμα από το γαμώτο!

Το κείμενο αναφέρεται στις ανθρώπινες σχέσεις και τον χρόνο:

"Δεν έχω υπομονή για κάποια πράγματα, όχι επειδή είμαι αλαζονικός, αλλά επειδή έχω φτάσει σε ένα σημείο της ζωής μου όπου δεν μπορώ να χάνω χρόνο με ότι με δυσαρεστεί, ή με πληγώνει. 
Δεν έχω υπομονή για τον κυνισμό, για την υπερβολική κριτική και τις απαιτήσεις οποιασδήποτε φύσης. 

Δεν έχω πια τη διάθεση να αρέσω σε όσους δεν αρέσω, να αγαπάω αυτούς που δεν με αγαπάνε και να χαμογελάω σε αυτούς που δεν μου χαμογελάνε. 

Δεν μπορώ να χαλαλίσω ούτε λεπτό σε αυτούς που λένε ψέματα, ή θέλουν να με χειραγωγήσουν. 

Αποφάσισα ότι δεν θέλω να συνυπάρχω με οποιονδήποτε προσποιείται, υποκρίνεται, είναι ανειλικρινής ή με κολακεύει. 

Δεν μπορώ να ανεχθώ ούτε την επιλεκτική γνώση, ούτε  την ακαδημαϊκή αλαζονεία. Δεν με ενδιαφέρει ούτε το κουτσομπολιό. 

Αντιπαθώ τις αντιπαραθέσεις και τις συγκρίσεις. Πιστεύω στον κόσμο των αντιθέτων και γι αυτό αποφεύγω ανθρώπους με δύσκαμπτες και άτεγκτες προσωπικότητες. Στη φιλία απεχθάνομαι την έλλειψη αφοσίωσης και την προδοσία. 

Δεν τα πάω καλά με όσους δεν ξέρουν να πουν μια καλή κουβέντα, ή μια λέξη ενθάρρυνσης. Βαριέμαι τις υπερβολές και δεν μπορώ να αποδεχθώ αυτούς που δεν αγαπάνε τα ζώα. 

 
Και πάνω από όλα δεν έχω υπομονή για όποιον δεν αξίζει την υπομονή μου."

Το κείμενο με τίτλο "Δεν έχω άλλη υπομονή" που έγινε viral στο διαδίκτυο, δεν ανήκει στη Μέριλ Στριπ, αλλά στον Πορτογάλο συγγραφέα José Micard Teixeira.

................................................

Η Προσφορά μας Συνεχίζεται!

Συνεχίζουμε την προσφορά προς Εσάς, γιατί μας δείξατε, πόσο πολύ μας εμπιστεύστε.  Σας ευχαριστούμε για την αδιάκοπη παρούσια σας στις σελίδες μας και εμείς υποσχόμαστε να είμαστε δίπλα σας για να νιώθετε μοναδικοί!

Πρότυπες Σχολές Ζωγράφος

Εδώ ΚΑΙ θα πάρεις Δίπλωμα ΚΑΙ θα μάθεις να Οδηγείς με Ασφάλεια...!

Όταν ο θάνατος χτυπά την πόρτα της αυταπάτης σου.

Άβουλε θεατή, που καταναλώνεις τη φρίκη σιωπηλός, η κατάρα σού χτύπησε την πόρτα. Τα πτώματα ξεβράζονται πια στην αυλή σου. Δεν μπορείς να κάνεις ότι δεν ακούς, ότι δεν βλέπεις. Η μυρωδιά του θανάτου είναι βαριά, σκεπάζει το παρόν και προδιαγράφει το μέλλον. Δεν φτάνουν η «συμπάθεια» και η συμπόνια. Ούτε τα δάκρυα. Όσο σωπαίνεις, όσο ανέχεσαι, όσο «ελπίζεις», γίνεσαι συνένοχος. Με το αίμα των αθώων βάφονται και τα δικά σου χέρια. Κάνε κάτι. Μίλα...!

....................
Χτες βράδυ δεν κοιμήθηκαν καθόλου τα παιδιά. 
Είχανε κλείσει ένα σωρό τζιτζίκια στο κουτί των μολυβιών, και τα τζιτζίκια τραγουδούσαν
κάτου απ’ το προσκεφάλι τους ένα τραγούδι που το ξέραν τα παιδιά από
πάντα και το ξεχνούσαν με τον ήλιο.
Χρυσά βατράχια κάθονταν στις άκρες των ποδιών χωρίς να βλέπουν
στα νερά τη σκιά τους, κι ήτανε σα αγάλματα μικρά της ερημιάς και της
γαλήνης.
Τότε το φεγγάρι σκόνταψε στις ιτιές κι έπεσε στο πυκνό χορτάρι.
Μεγάλο σούσουρο έγινε στα φύλλα.
Τρέξανε τα παιδιά, πήραν στα παχουλά τους χέρια το φεγγάρι κι όλη
τη νύχτα παίζανε στον κάμπο.
Τώρα τα χέρια τους είναι χρυσά, τα πόδια τους χρυσά, κι όπου
πατούν αφήνουνε κάτι μικρά φεγγάρια στο νοτισμένο χώμα.
Μα, ευτυχώς, οι μεγάλοι δεν ξέρουν πολλά, δεν καλοβλέπουν.
Μονάχα οι μάνες κάτι υποψιάστηκαν.
Γι’ αυτό τα παιδιά κρύβουνε τα χρυσωμένα χέρια τους στις άδειες
τσέπες, μην τα μαλώσει η μάνα τους που όλη τη νύχτα παίζανε κρυφά
με το φεγγάρι.
Γιάννης Ρίτσος
......................................... 

Πηγαίνοντας στο Σχολείο

Η διαδρομή προς το σχολείο ανά τον κόσμο σε εικόνες! 

#1 Κοριτσάκι πηγαίνει στο σχολείο πάνω σε ταύρο, Μιανμάρ
Λίγες ημέρες απομένουν μέχρι την έναρξη του νέου σχολικού έτους, προς μεγάλη χαρά ή απογοήτευση εκατομμυρίων παιδιών σε όλο τον κόσμο. Ωστόσο, είναι σημαντικό να μην ξεχνάμε ότι σε ορισμένες χώρες το σχολείο μπορεί να αποτελεί πολυτέλεια.
Υπάρχουν παιδιά σε ολόκληρο τον κόσμο που πρέπει να διανύσουν απίστευτες διαδρομές, προκειμένου να λάβουν την εκπαίδευση που μερικοί από εμάς θεωρούν δεδομένη. Σύμφωνα με την UNESCO, η πρόσβαση των παιδιών στα σχολεία έχει επιβραδυνθεί κατά τη διάρκεια των τελευταίων πέντε ετών. Οι επικίνδυνες διαδρομές είναι ένας από τους κύριους λόγους για τους οποίους πολλά παιδιά αποφασίζουν να εγκαταλείψουν το σχολείο.
Οι παρακάτω φωτογραφίες θα σας δείξουν πόσο αποφασισμένα και γεμάτα θέληση είναι μερικά παιδιά, τα οποία δίνουν αγώνα καθημερινά για να φτάσουν στο σχολείο:
#2 Παιδιά δημοτικού διασχίζουν το ποτάμι με φουσκωτό σωσίβιο, Φιλιππίνες

#3 Ομαδική μεταφορά παιδιών προς το σχολείο, Ινδία

#4 Μαθητές σκαρφαλώνουν σε ξύλινες σκάλες, Νότια Κίνα

#5 Παιδιά διασχίζουν την παγωμένη οροσειρά, Ιμαλάια

#6 Μαθητές διασχίζουν κατεστραμμένη αιωρούμενη γέφυρα, Ινδονησία

#7 Παιδιά ταξιδεύουν με ξύλινη βάρκα προς το σχολείο, Ινδονησία

#8 Μαθήτριες διασχίζουν επικίνδυνο πέρασμα, Σρι Λάνκα

#9 Παιδιά διασχίζουν το ποτάμι πάνω σε ξύλινη σανίδα, Ινδονησία

#10 Παιδιά δημοτικού πηγαίνουν στο σχολείο με κανό, Ινδονησία

Πηγή: http://www.infokids.gr/

...........................................................

Μα τι γίνεται τέλος πάντων εκεί πέρα στον Φουρφουρά;

Είναι αλήθεια όλα αυτά που ακούγονται για τον Φουρφουρά; Διαβάστε παρακάτω, σας παρακαλώ, και απαντήστε ποιοι από τους ισχυρισμούς που διατυπώνονται είναι αλήθειες και ποιοι ψέματα:

• Οι μαθητές του Φουρφουρά, των Πλατανιών, του Βυζαριού, των Κουρουτών, των Λαμπιωτών, του Πετροχωριού και της Νίθαυρης δεν βλέπουν την ώρα να ξημερώσει για να πάνε στο σχολείο τους. Και δεν «πονάει η κοιλιά ή το κεφάλι» τους συχνά, όπως σε άλλα σχολεία.

• Το Σχολείο τους το έχουν ονομάσει «Σχολείο της Φύσης και των Χρωμάτων».

• Εδώ και λίγα χρόνια, από τότε που ήρθε στο χωριό ένας αλλοπαρμένος δάσκαλος με την παρέα του, ο αέρας σταμάτησε να φυσά και να παίρνει τις πέτρες στον Φουρφουρά για να μπορέσει να δει κι αυτός τι γίνεται.

• Οι δάσκαλοι εκεί εμπιστεύονται τους μαθητές τους να φτιάχνουν μόνοι τους στην κουζίνα το πρωινό, το δεκατιανό και το φαγητό τους. Και οι μαθητές δεν κόβονται, δεν τρυπιούνται, δεν ματώνουν, δεν λερώνονται και δεν βάζουν παντού φωτιά.

• Όταν ανοίγει ο καιρός κάνουν υπαίθριο μάθημα και όταν χαλάει απότομα συνεχίζουν κάτω από τέντες και αντίσκηνα. Εκεί δεν ιδρώνουν, δεν κρυολογούν και δεν παθαίνουν πνευμονία ούτε και περιπνευμονία.

• Οι γονείς τους δεν διαμαρτύρονται και δεν «στολίζουν» τους δασκάλους, που βάζουν τα παιδιά τους να σκάβουν, να ποτίζουν, να βοτανίζουν και να λασπώνονται στην περιποίηση του σχολικού κήπου. Και δεν τους λένε πια «μάθε, παιδί μου, γράμματα για να μη γίνεις ρεσπέρης σαν εμένα».

• Οι Φουρφουριανοί και οι γείτονές τους έχουν πάψει να πιστεύουν ότι χωρίς φυτοφάρμακα δεν υπάρχουν καρποί. Και αυτό το έχουν μάθει όχι από τους γεωπόνους αλλά από το παράδειγμα των παιδιών τους στον σχολικό κήπο.

• Οι Φουρφουριανοί δεν θεωρούν τους δασκάλους τους «ντίπι κουζουλούς» που έχουν φτιάξει κοτέτσι στο σχολείο τους και που θα ήθελαν αν μπορούσαν να φτιάξουν πλήρες «σχολικό ζωοκήπιο». Και αντί να τους κατηγορούν, όπως αλλού, τους υπερασπίζονται παντού και πάντα με θέρμη.

• Στα σπίτια τους, αντί να χύνουν στις αποχετεύσεις τα τηγανόλαδα, τα δίνουν στα παιδιά τους για να τα κάνουν στο Σχολείο σαπούνι και βιοντίζελ.

• Οι Αμπαδιώτες δεν κατηγορούν τα παιδιά τους ότι ο «αποτέτοιος τους έχει τριβόλους» και δεν μπορεί να καθίσει στιγμή στα σχολικά καρεκλάκια, αφού προτιμούν να τον καθίζουν σε ελβετικές μπάλες γυμναστικής (ή όπως είναι γνωστότερες «μπάλες πιλάτες»). Και όχι μόνο δεν τα κατηγορούν αλλά κατά βάθος τα ζηλεύουν.

• Αντί να βγάζουν δεκάρικους λόγους κατά τις εθνικές γιορτές, στον Φουρφουρά τις γιορτάζουν με προγράμματα σε χώρους ιστορικής αναφοράς. Η φετινή μάλιστα γιορτή της 28ης Οκτωβρίου πραγματοποιήθηκε στο εκεί στρατηγείο της Γερμανοκατοχής, κράτησε μια εβδομάδα και την τελευταία μέρα πήραν μέρος όλοι οι χωριανοί.

• Ο ιερέας του χωριού δεν αναρωτιέται, όπως άλλοι αλλού, «πού του έτυχαν τέτοιοι χίπηδες» (με φαλακρίτσα όμως ο ένας από αυτούς), αλλά βρίσκεται δίπλα τους και τους ενισχύει με το κύρος του στην τοπική κοινωνία.

• Οι δάσκαλοι με τους μαθητές τους έχουν δημιουργήσει ένα διαδικτυακό κανάλι εκπαιδευτικής τηλεόρασης με το όνομα «Τα Μικρά Αμαριωτάκια».

• Οι μαθητές αντί να κάθονται και να ακούν (και να βαριούνται και να χασμουριούνται και να πειράζουν), προσεγγίζουν ανακαλυπτικά και βιωματικά τη γνώση. Και όποτε χρειάζεται γίνονται δημοσιογράφοι και κινηματογραφιστές.

• Δάσκαλοι και μαθητές, αντί να περιμένουν το κράτος να ελεήσει να δώσει χρήματα, για να μπορέσουν να κάνουν πράξη τα όνειρά τους, εμφιαλώνουν αρωματισμένο αμπαδιώτικο ελαιόλαδο και το διαθέτουν, μαθαίνοντας παράλληλα τι σημαίνει κοινοτική επιχειρηματικότητα, τι σημαίνει να οδηγείσαι από το εγώ στο εμείς.

• Έχουν ιδρύσει δίκτυο σχολείων που το ονομάζουν «Σχολικό Δίκτυο Ορέων» και δεν αισθάνονται πια απομονωμένοι εκεί μέσα στην Αμπαδιά που βρίσκονται.

• Όχι μόνο δεν είναι απομονωμένοι αλλά αντίθετα το Σχολείο τους έχει γίνει κέντρο επίσκεψης από άλλα σχολεία και από εκπαιδευτικούς και φοιτητές απ’ όλη την Ελλάδα.

• Συμμετέχουν σε πολλά πρωτοποριακά ευρωπαϊκά εκπαιδευτικά προγράμματα.

• Εφαρμόζουν εκπαιδευτική ρομποτική, χωρίς κανένας να τους κατηγορεί ως «ολότροζους».

• Οι Φουρφουριανοί έχουν σταματήσει μετά από συμβουλή δασκάλων να αποκαλούν τους Λαμπιωθιανούς «Τζοτζόληδες» και εκείνοι να τους το ανταποδίδουν με το εξίσου παραστατικό «Κρεμμυδάδες».

• Το σχολείο τους θεωρείται από πολλούς το καλύτερο στην Ελλάδα και ένα από τα καλύτερα της Ευρώπης.

• Μαζί με το Δημοτικό Σχολείο, και το Νηπιαγωγείο αλλά και το Γυμνάσιο έχουν γίνει κι αυτά σχολεία πρωτοποριακά. Μάλιστα οι έφηβοι του Γυμνασίου δεν ντρέπονται μήπως τους σνομπάρουν οι φίλοι τους που μαζεύουν τις ελιές του περιβόλου και διαθέτουν το λάδι για το συσσίτιο της Μητρόπολης. Και έχουν φτιάξει ένα διαδικτυακό τόπο (Γυμνάσιο Φουρφουρά. Τα Αμαριωτάκια ξαναχτυπούν) που θα τον ζήλευαν πολλά σχολεία.

• Τα κόκαλα σημαντικών δασκάλων που υπηρέτησαν το Σχολείο από το 1850, του Αστρινού Χαλκιαδάκη, του Κωνσταντίνου Μανωλιτσάκη, του Στυλιανού Καραμπασάκι, του Νικόλαου Ψαρουδάκι, της Μαρίας Σημαντήρα και αρκετών άλλων τρίζουν από ικανοποίηση που βρέθηκαν επάξιοι συνεχιστές.

• Το Σχολείο τους είναι το μόνο ελληνικό που έχει μπει ποτέ στον παγκόσμιο κατάλογο των «Σχολείων της Εναλλακτικής Εκπαίδευσης», μαζί με θρυλικά ιστορικά σχολεία, όπως το Σάμερχιλ.

• Οι μαθητές εκτός από μαθήματα σχολικά παίρνουν εκεί και μαθήματα ζωής.

• Το Σχολείο, οι εκπαιδευτικοί και οι μαθητές του έχουν βραβευτεί από τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας.

• Το τραγούδι δεν λέει πια «Θα πάω εκεί στην Αραπιά…» αλλά «Θα πάω εκεί στην Αμπαδιά που μ’ έχουνε μιλήσει, για ένα σχολειό απίθανο, που ο κόσμος έχει βουίξει».

Ο κόσμος έχει μεν βουίξει για το Σχολείο του Φουρφουρά και έχουν γίνει παντού παρουσιάσεις (στο Ηράκλειο, στα Χανιά, στην Αθήνα, στην Εύβοια, στη Θεσσαλονίκη κ.α.), όμως στο Ρέθυμνο δεν είχαμε μέχρι σήμερα τη χαρά να μάθουμε (και μάλιστα από πρώτο χέρι) τι γίνεται, πιστοί πάντα στο ρηθέν «ουδείς προφήτης στον τόπο του».
Είμαι σίγουρος ότι το βρήκατε: τρία μόνο ψέματα υπάρχουν στους παραπάνω ισχυρισμούς, ότι ο αέρας σταμάτησε να φυσά και να παίρνει τις πέτρες στον Φουρφουρά, ότι οι Φουρφουριανοί σταμάτησαν να αλληλοπειράζονται με τους Λαμπιωθιανούς και ότι το τραγούδι μιλάει για Αμπαδιά και Φουρφουρά κι όχι για Αραπιά, αν και δεν αποκλείεται στο μέλλον να γίνει κι αυτό…
Τώρα αν για τα υπόλοιπα είστε δύσπιστοι, αν διατηρείτε επιφυλάξεις ή αν πιστεύετε ότι τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης «κάνουν το μυρμήγκι ελέφαντα», τότε δεν έχετε παρά να έρθετε την Τετάρτη 17 Ιουνίου στις 8.00 μ.μ. στο Σπίτι του Πολιτισμού, στην εκδήλωση που διοργανώνει το Σχολικό Μουσείο του Δήμου Ρεθύμνης, για να κάνετε ιδίοις όμμασιν τις διαπιστώσεις σας. Η εκδήλωση αυτή είναι η πρώτη της σειράς του Μουσείου «Σχολεία και εκπαιδευτικοί που έγραψαν ιστορία», με καλεσμένο τον οραματιστή του «φουρφουριανού θαύματος», όπως αποκλήθηκε, τον Άγγελο Πατσιά, που εν είδει απολογισμού θα μας μιλήσει με θέμα «Δημιουργώντας το Σχολείο της Φύσης και των Χρωμάτων». Τόσο αυτόν όσο και τους εκλεκτούς συναδέλφους που υπηρέτησαν και υπηρετούν εκεί, όπως και τους τυχερούς και περήφανους μαθητές θα έχω την τιμή να τους προσφωνήσω, όχι με μεγάλα λόγια ούτε και με πολύ χιούμορ, όπως το κάνω εδώ, αλλά αναπτύσσοντας σύντομα το θέμα «Πρωτοποριακά σχολεία στην Κρήτη του 19ου και του 20ου αιώνα».
Κάτι μου λέει ότι θα είστε εκεί, τόσο εσείς όσο και οι δημοτικές και εκπαιδευτικές αρχές, για να τους τιμήσουμε ακούγοντας τις ιδέες τους, τα προβλήματα που αντιμετώπισαν, τις χαρές που πήραν και τα επόμενα βήματα που ασφαλώς σχεδιάζουν. Είμαι σίγουρος, και το έχω γράψει και σε άλλη περίσταση, ότι δεν είμαστε οι Ρεθεμνιώτες ούτε επιλήσμονες ούτε και αγνώμονες. Ίσως λίγο αμελείς και αναβλητικοί…

* Ο Χάρης Στρατιδάκης Σχολικός Σύμβουλος-Συγγραφέας  strharis@yahoo.gr
Πηγή: e - mesara.gr
..................................................

Καλό αποκαλόκαιρο..!

Προσφορά από τις Πρότυπες Σχολές Ζωγράφος

Για τον Αύγουστο και για τις 50 πρώτες εγγραφές...!
Εκπαιδευτείτε με τις υψηλότερες προδιαγραφές και υπηρεσίες VIP, στην απίστευτη τιμή των 1000€!

Μάθετε να οδηγείτε με ασφάλεια και αποκτήστε δίπλωμα οδήγησης με 1000€,  χωρίς κρυφές χρεώσεις!    

Διαλέξτε να Εκπαιδευτείτε από τους καλύτερους σε απίστευτη τιμή!

Η παραπάνω τιμή ισχύει μόνον για τις εγγραφές του Αυγούστου και για τους πρώτους 50 μαθητές!
Για εγγραφή πατήστε εδώ:

Η προσφορά περιλαμβάνει τα πάντα:

• Έκδοση κάρτας, 
• 30 Θεωρητικά μαθήματα, με workshopγια το ecodriving,   
• 30 Πρακτικά μαθήματα, (και σε συμβατικό και σε αυτόματο όχημα)   
• 10  Μαθήματα σε προσομοιωτές 4ης γενιάς,   
• έξοδα παράστασης, και 
• 4 ώρες οδήγηση μετά το δίπλωμα, με το δικό σου αυτοκίνητο!

Καλωσορίσατε στις Πρότυπες Σχολές Ζωγράφος. Αre you experienced yet…!

Εδώ ΚΑΙ θα πάρεις Δίπλωμα!

ΚΑΙ θα μάθεις να Οδηγείς με ασφάλεια..!

Περισσότερα για την προσφορά εδώ:

 ................................................................................................................

Μικρές Αποδράσεις

Καμία κλήση δεν αξίζει μια ζωή

Οδήγηση και κινητό είναι δυό ασύμβατες ενέργειες! Μπορεί να καταστρέψει ζωές μια φαινομενικά αθώα ματιά στο τηλεφώνου κατά την οδήγηση. Καμία κλήση δεν αξίζει μια ζωή!
Μπορεί Να Περιμένει...!

Δείτε όλο το video...! 
Θυμηθείτε ότι: Όταν οδηγείτε. Πριν ξεκινήσετε την οδήγηση, βάλτε το κινητό σε σίγαση και μέσα στο ντουλαπάκι, ώστε να μην μπαίνετε στον πειρασμό να απαντήσετε. Ελέγξτε της κλήσεις που είχατε και τα μηνύματά σας, όταν πλέον έχετε φτάσει στον προορισμό σας.

Πείτε στους φίλους και τους συγγενείς σας ότι δε θα απαντάτε στο κινητό όση ώρα οδηγείτε.
Μη γράφετε, διαβάζετε μηνύματα ή παίζετε παιχνίδια στο κινητό ενώ οδηγείτε. Έχει αποδειχθεί ότι είναι ακόμη πιο επικίνδυνο από το να μιλάτε.
Όταν τηλεφωνείτε σε κάποιον. Θυμηθείτε ότι μπορεί να είστε υπεύθυνος για πιθανό ατύχημα.  Εάν πάρετε κάποιον τηλέφωνο και αντιληφθείτε ότι οδηγεί, ενημερώστε τον άμεσα ότι θα ξαναπάρετε αργότερα και κλείστε το τηλέφωνο αμέσως...!

www.zografos.com  |   http://bit.ly/1CWH1xj  
..........................................................

ΚΟΚ και κοινωφελής εργασία

Είναι λύση η μείωση στα πρόστιμα του ΚΟΚ  και η πληρωμή τους με κοινωφελή εργασία..(;)

Μειώσεις στα πρόστιμα σε ύψος ακόμη και έως και 50%, για παραβάσεις του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας (ΚΟΚ) αλλά και «ευκολίες πληρωμής» τους, προωθεί ο αναπληρωτής υπουργός Προστασίας του Πολίτη Γιάννης Πανούσης.

Σύμφωνα με την εφημερίδα Ημερησία στόχος του υπουργείου είναι να υπάρξει μείωση στα υψηλά πρόστιμα και προσαρμογή τους στα νέα οικονομικά δεδομένα, ώστε ο πολίτης-παραβάτης να μπορεί να καταβάλει το πρόστιμο, καθώς σήμερα ένας σημαντικός αριθμός οδηγών λόγω έλλειψης χρημάτων αδυνατεί. Στις εισηγήσεις του, σύμφωνα με πηγές του υπουργείου, περιλαμβάνονται νέες ποινές ακόμη και παροχή κοινωφελούς εργασίας, που αναμένεται να αντικαταστήσει την ποινή της αφαίρεσης των πινακίδων κυκλοφορίας.

Σε κάθε περίπτωση, η… ελαστικοποίηση ποινών και προστίμων αφορά τις λεγόμενες απλές παραβάσεις (όπως η παράνομη στάθμευση), που αποτελούν ουσιαστικά και την πλειονότητα των παραβάσεων που βεβαιώνονται κάθε χρόνο. Αντίθετα, δεν θα αλλάξει τίποτα στις επικίνδυνες παραβάσεις, κυρίως αυτές που αποτελούν βασικές αιτίες πρόκλησης ατυχημάτων, όπως η παραβίαση ταχύτητας, ερυθρού σηματοδότη, μέθη κατά την οδήγηση. Υπό το πρίσμα αυτό, οι εισηγήσεις, σε συνεννόηση με το αρμόδιο υπουργείο Μεταφορών για τη σύνταξη του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας, περιλαμβάνουν κυρίως διευκολύνσεις για τους οδηγούς-παραβάτες οι οποίοι είναι «εξαρτημένοι» από το όχημά τους καθώς το χρησιμοποιούν καθημερινά για παράδειγμα ως εργαλείο δουλειάς.

Με την παροχή κοινωφελούς εργασίας και θα συνετιστεί ο παραβάτης και δεν θα στερηθεί το όχημά του. Όπως προκύπτει από στοιχεία της ΕΛΑΣ και από τις υπηρεσίες Τροχαίας, το πρώτο εξάμηνο του 2015 βεβαιώθηκαν συνολικά 163.550 παραβάσεις σε όλη την επικράτεια, έναντι 196.649 το αντίστοιχο διάστημα, πέρυσι.

Οι παραβάσεις, που βεβαιώθηκαν, αφορούν: 74.901 παραβάσεις ταχύτητας, 19.486 μη χρήση κράνους, 13.432 μη χρήση ζώνης ασφαλείας, 12.693 μέθη, 11.923 παραβάσεις οχημάτων (ΚΤΕΟ), 8.690 παραβίαση χρήσης κινητού τηλεφώνου, 5.708 παραβίαση ερυθρού σηματοδότη, 5.057 κίνηση στο αντίθετο ρεύμα, 3.582 αντικανονικό προσπέρασμα, 2.679 αντικανονικοί ελιγμοί, 1.299 παραβάσεις διαφημιστικών πινακίδων, 2.251 φθαρμένα ελαστικά, 1.552 παραβίαση προτεραιότητας, 210 μη χρήση παιδικών καθισμάτων, 87 κίνηση στην αριστερή λωρίδα / μη κίνηση στο άκρο δεξιό της οδού. http://bit.ly/1ItRr9Q

....................................................

Το Οδόστρωμα στο μέλλον θα είναι πλαστικό

Σχεδιασμένοι για να είναι φιλικοί προς το περιβάλλον, οι δρόμοι θα είναι κατασκευασμένοι από ανακυκλωμένο πλαστικό και διαθέτει μια κοιλότητα που επιτρέπει την τοποθέτηση των καλωδίων για τον φωτισμό, ενώ συγχρόνως διαθέτει και σωληνώσεις για την αποστράγγιση των νερών της βροχής.
Το πλαστικό οδόστρωμα θα είναι προκατασκευασμένο, σε κομμάτια, τα οποία θα μπορούν να συναρμολογηθούν όταν φτάσουν στο χώρο τοποθέτησής τους.
Σύμφωνα με όσα υποστηρίζουν οι εταιρίες, η καινοτομία που προωθούν έχει όλα τα εχέγγυα ποιότητας, αξιοπιστίας και αντοχής στο χρόνο.

 ....................................

Να κλαίτε κάπου κάπου, γιατί πρέπει να ξέρετε πως μαζί με τα δάκρυα...

... κατρακυλούν και φεύγουν από μέσα μας, η λύπη, η στενοχώρια, το άγχος, το μίσος και η χολή...!

Η τελευταία διαδρομή.

Αφήγηση οδηγού ταξί από την Νέα Υόρκη...!

Μετάφραση: Δανάη Πετροπούλου

Μόλις έφτασα στην διεύθυνση, πάτησα την κόρνα του αυτοκινήτου μου. Περίμενα μερικά λεπτά και κόρναρα ξανά. Ήταν η τελευταία κούρσα της βάρδιάς μου, οπότε σκέφτηκα να συνεχίσω να οδηγώ. Αντί να συνεχίσω όμως, σταμάτησα, περπάτησα έως την πόρτα και χτύπησα.

    "Μισό λεπτό", απάντησε μια αδύναμη, ηλικιωμένη φωνή. Ακουγόταν σαν να σέρνει κάτι στο πάτωμα.  Μετά από μια μικρή παύση, η πόρτα άνοιξε και μπροστά μου στάθηκε μια γυναίκα γύρω στα 90. Φορούσε ένα φόρεμα και ένα καπέλο με πέπλο, έμοιαζε με χαρακτήρα από ταινία του 1940. Είχε δίπλα της μια μικρή τσάντα από νάιλον. Το σπίτι έμοιαζε εγκαταλειμμένο. Όλα τα έπιπλα ήταν καλυμμένα με σεντόνια. Δεν υπήρχαν πουθενά ρολόγια, διακοσμητικά και γενικώς αντικείμενα. Σε μια γωνία υπήρχε ένα χαρτονένιο κουτί γεμάτο παλιές φωτογραφίες και γυαλικά.

    "Θα μπορούσες να πας την τσάντα μου στο αυτοκίνητο;" είπε. Πήρα την τσάντα και την πήγα μέχρι το ταξί, έπειτα γύρισα για να τη βοηθήσω. Πιάστηκε από το χέρι μου και πήγαμε σιγά σιγά προς το ταξί. Με ευχαριστούσε διαρκώς για την καλοσύνη μου. «Δεν κάνει τίποτα» της είπα. «Προσπαθώ απλώς να συμπεριφέρομαι στους επιβάτες μου, όπως θα ήθελα να συμπεριφέρονται στην μητέρα μου» συνέχισα,  «Είσαι τόσο καλό παιδί» είπε.

    Όταν μπήκαμε στο ταξί, μου έδωσε μια διεύθυνση και με ρώτησε αν θα μπορούσαμε να πάμε μέσω του κέντρου της πόλης. Της είπα πως δεν ήταν η γρηγορότερη διαδρομή αλλά μου απάντησε πως δεν έχει πρόβλημα. «Δεν βιάζομαι, η διεύθυνση που σας έδωσα, είναι η διεύθυνση ενός ασύλου», κοίταξα στον καθρέφτη και είδα πως τα μάτια της άστραφταν και πως ήταν έτοιμη να κλάψει, «έχω χάσει όλη μου την οικογένεια», συνέχισε με μια γλυκιά και κουρασμένη φωνή. «Ο γιατρός μου, μου είπε πως δεν μου έχει μείνει πολύς χρόνος». Ακούγοντάς την έκλεισα διακριτικά το ταξίμετρο.

    «Ποια διαδρομή θα θέλατε να ακολουθήσω;» την ρώτησα. Για τις επόμενες δύο ώρες οδηγούσαμε μέσα στην πόλη. Μου έδειξε το κτήριο που εργαζόταν κάποτε, μου έδειξε το σπίτι που εκείνη και ο σύζυγός της έμεναν όσο ήταν νιόπαντροι, σταματήσαμε μπροστά από ένα κατάστημα επίπλων που παλιότερα ήταν αίθουσα χορού και πήγαινε όσο ήταν νέα. Πολλές φορές μου ζήτησε να επιβραδύνω μπροστά από κάποιο κτήριο ή κάποια γωνία ενώ εκείνη κοιτούσε μέσα από το σκοτάδι, χωρίς να λέει κουβέντα.

    Καθώς η πρώτη αχτίδα του ήλιου γεννιόταν από τον ορίζοντα, μου είπε απότομα «Κουράστηκα, ας πάμε τώρα». Οδηγούσαμε στη σιωπή. Όταν φτάσαμε είδαμε μπροστά μας ένα χαμηλό κτήριο, σαν μικρό αναρρωτήριο, με ένα δρομάκι που περνούσε από μια στοά. Δύο νοσηλευτές βγήκαν έξω, και ήρθαν προς το μέρος μας. Ήταν σχολαστικοί και παρακολουθούσαν την κάθε τους κίνηση. Υπέθεσα πως την περίμεναν.

    Άνοιξα το πορτμπαγκάζ και πήγα την τσάντα της μέχρι την πόρτα. Όταν έφτασα, η γυναίκα είχε ήδη καθίσει σε ένα αναπηρικό καροτσάκι. «Πόσο σας οφείλω;» με ρώτησε. «Τίποτα» της απάντησα. Μου είπε πως δουλεύω για να βγάλω λεφτά, και της απάντησα πως υπάρχουν και άλλοι πελάτες. Σχεδόν χωρίς να το σκεφτώ, έσκυψα και την αγκάλιασα. Με κράτησε σφιχτά και μου είπε πως της έδωσα μια μεγάλη χαρά, «Σε ευχαριστώ» μου είπε. Έσφιξα το χέρι της και έφυγα μέσα στο αμυδρό πρωινό φως.

    Πίσω μου έκλεισε μια πόρτα, η πόρτα μιας ζωής. Δεν πήρα άλλους επιβάτες εκείνη την μέρα, οδηγούσα χωρίς προορισμό βυθισμένος στις σκέψεις μου. Για το υπόλοιπο της μέρα δεν μπορούσα καν να μιλήσω.    Σκεφτόμουν πόσο εύκολα θα μπορούσε να έχει πετύχει έναν νευρικό οδηγό, ή κάποιον που θα βιαζόταν να τελειώσει την βάρδιά του. Τι θα συνέβαινε αν είχα αρνηθεί την κούρσα ή αν είχα κορνάρει άλλη μια φορά και είχα φύγει. Κάνοντας μια φευγαλέα αναδρομή, συνειδητοποίησα πως αυτή η κούρσα ήταν ότι πιο σημαντικό είχα κάνει στη ζωή μου. Είμαστε προγραμματισμένοι να πιστεύουμε πως οι ζωές μας περιστρέφονται γύρω από τις μεγάλες μας στιγμές. Οι μεγαλύτερες στιγμές μας όμως, συνήθως έρχονται όταν δεν τις περιμένουμε.

-Οδηγός ταξί, Νέα Υόρκη.

....................................................