Αλήθειες και "μύθοι" για τις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις

Μ.Κ.Ο.

Γράφει ο Δημήτρης Παξινός

Xρόνια πριν, όταν άκουσα για πρώτη φορά για εκδήλωση Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης, υπέθεσα, όπως οι περισσότεροι, ότι πρόκειται για ένωση προσώπων που δραστηριοποιούνται χάριν ενός κοινωνικού σκοπού, με ίδιους πόρους, διατηρώντας την αυτοτέλειά τους και πιέζοντας το αδρανούν κράτος προς συγκεκριμένη κατεύθυνση. Και, βέβαια, χάρηκα πολύ, ως πολίτης, που τμήματα της κοινωνίας άρχισαν να ευαισθητοποιούνται, αναλαμβάνοντας προς τούτο τις σχετικές πρωτοβουλίες.

Οι πρωτοβουλίες τέτοιου είδους πολλαπλασιάζονταν, σαν τα μανιτάρια, προς κάθε κατεύθυνση, πολιτική, κοινωνική, πολιτισμική, περιβαλλοντική, εθνική, φιλολογική, περιηγητική, αντεθνική και ό,τι χωρά ο ανθρώπινος νους, σε σημείο που θύμιζε πνευματική αναγέννηση, κοινωνική αφύπνιση, κυτταρική ανανέωση. Εκδήλωση, λοιπόν, κάθε είδους και μάλιστα πολυτελής με εκλεκτούς προσκεκλημένους με δεσπόζουσα θέση, μεταξύ των ομιλητών, κυβερνητικών στελεχών και ειδημόνων του επεξεργαζομένου θέματος, με βαρύγδουπα συνήθως ονόματα, ονόματα που τα συνόδευαν τίτλοι πολλοί, εντυπωσιακοί για το αδαές ολιγομελές κοινό, που συμμετείχε συνήθως.

Και απορούσαμε, ευλόγως, πώς είναι δυνατόν, έστω και σε στιγμή φαινομένης ευμάρειας, να υπάρχουν τόσο πολλοί αλτρουιστές, οι οποίοι, μέσω σωματείων, εκδήλωναν τις ευαισθησίες τους καταθέτοντας το μικρό ή μεγάλο οβολό τους για την ίδρυση και λειτουργία του με ανακοινώσεις και πολυτελείς εκδηλώσεις. «Πρόκειται για ευρωπαϊκούς θεσμούς δοκιμασμένους στο εξωτερικό», διέδιδαν τεχνηέντως μέσω των ΜΜΕ –και όχι μόνο– που συμβάλλουν, μέσω της κριτικής δράσης τους, στη βελτίωση των εσωτερικών και διεθνών θεσμών, στην καλύτερη λειτουργία του κρατικού μηχανισμού για τη βελτίωση εξυπηρέτησης των πολιτών, ιδιαίτερα των πλέον ευάλωτων κοινωνικά ομάδων.

Τόσοι, λοιπόν, πολλοί κοινωνιστές, που ξαφνικά παραμέρισαν τη φιλαυτία τους και άρχισαν να σπεύδουν ομαδικά να προσφέρουν τις ανιδιοτελείς υπηρεσίες τους στην κοινωνία, στο λαό, προστατευτικά έναντι του κράτους-δυνάστη. Κάθε καλόπιστος που καλοπροαίρετα δεχόταν όλα αυτά, δηλαδή τη μετάλλαξη της κοινωνίας, όπως αυτή παρουσιαζόταν απ’ αυτές τις ΜΚΟ, τα παρακλάδια τους και τους στρατευμένους προς τούτο κονδυλοφόρους, ουσιαστικά συνέβαλε, παρά τη θέλησή του, στη συνέχιση και ενδυνάμωσή τους μέσα στην κοινωνία. Είχαν γίνει, κατά Λένιν, «χρήσιμοι ανόητοι».

Θυμάμαι χαρακτηριστικά μια πολυδιαφημισθείσα εκδήλωση, οργανωτής της οποίας εφέρετο μία νέα ΜΚΟ, με πρόεδρο παλαιό πολιτευτή, διατελέσαντα κυβερνητικό στέλεχος, ο οποίος είχε για χρόνια εξαφανισθεί από το πολιτικό και κοινωνικό προσκήνιο. Τότε ρώτησα κοινό φίλο τι είδους ΜΚΟ ήταν αυτή, πού απέβλεπε και ποιος χρηματοδοτούσε την εκδήλωση αυτή σε τόσο πολυτελή ξενοδοχεία, με τόσους γνωστούς και διαφημισμένους ομιλητές. Τότε, για πρώτη φορά, πληροφορήθηκα τι είναι αυτή η ΜΚΟ και ότι αποκλειστικός, ουσιαστικά, χρηματοδότης της ήταν το κράτος, με κονδύλια εθνικά ή ευρωπαϊκά που διετίθεντο και για εκπαίδευση σε δικά μας νομικά συστήματα χωρών εκτός ΕΕ σε πολυέξοδα μεν, αναγκαία δε, εφόσον επιτύγχαναν τον επιδιωκόμενο σκοπό.

Σε θεσμική συνάντηση προ ετών στο υπουργείο Εξωτερικών πληροφορήθηκα, όλως τυχαίως, ότι υπάρχουν ευρωπαϊκά εκπαιδευτικά προγράμματα για την εναρμόνιση του Δικαίου των χωρών της ΝΑ Ευρώπης στα ημέτερα νομικά συστήματα.

Προσφερθήκαμε να αναλάβουμε εμείς, ως ΔΣΑ, τα σχετικά σεμινάρια, αλλά απέβησαν άκαρπες οι προσπάθειές μας, που, σημειωθήτω, προσφέρθηκαν χωρίς οικονομικά ανταλλάγματα, πέραν των εξόδων μετακίνησης και διαμονής. Ήταν ακόμη μια προσπάθεια που καθηλώθηκε, ελλείψει «καυσίμων». Είναι, άλλωστε, γνωστό ότι στη χώρα μας κάθε ευγενής φιλοδοξία, κάθε ευγενής προσπάθεια ανιδιοτελούς προσφοράς σκοντάφτει ως επικίνδυνη για τα ήθη και έθιμα, όπως διαμορφώθηκαν σ’ αυτό τον τόπο τα τελευταία τριάντα χρόνια, όπου η διαφθορά, η καταλήστευση του δημοσίου χρήματος, η πλήρης ατιμωρησία αποτελούν τον κανόνα και επιβραβεύεται παντί τρόπω.

Έτσι, λοιπόν, γινόταν και με τη μεγάλη πλειοψηφία των ΜΚΟ, που, όπως εσχάτως δημοσιοποιήθηκε, εχρηματοδοτούντο με εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ από τα κοινοτικά ταμεία, από τα διάφορα υπουργεία, για να προσφέρουν δήθεν υπηρεσίες προς το κοινωνικό σύνολο, για να εκπληρώσουν διάφορους σκοπούς, που στην ουσία ήταν ένας και μόνος: Η ενθυλάκωση των ποσών αυτών και η χρησιμοποίησή τους για σκοπούς αλλότριους, άκρως ιδιοτελείς. Και μόνο για το γεγονός ότι όλα αυτά ήρθαν στο φως της δημοσιότητος μετά τόσα χρόνια υποδηλώνει το κλίμα συναλλαγής, διαπλοκής και συνενοχής, που διακατέχει ένα σύνολο προσώπων, τα οποία δρουν ως κατεστημένο, κατατρώγουν τις σάρκες της ελληνικής κοινωνίας χωρίς αιδώ, χωρίς τιμωρία. Αποτελείται ουσιαστικά από τα ίδια πρόσωπα που ανακυκλώνονται, αλληλοκαλύπτονται και με τις διδαχές τους ωθούν την κοινωνία στα άκρα.

Η υπόθεση μετά τόσα χρόνια εκκωφαντικής σιωπής έλαβε δημοσιότητα και βρίσκεται στα χέρια της Δικαιοσύνης, που θα κάνει το χρέος της.

Γνωρίζω, μετά τόσα χρόνια συνεργασίας, πρόσωπα και πράγματα στον τόσο ευαίσθητο αυτό χώρο. Την αγάπη για την απόδοση Δικαιοσύνης, που διακατέχει ιδιαίτερα μεγάλη μερίδα δικαστών και εισαγγελέων, που αγόγγυστα νυχθημερόν αγωνιούν για το μέλλον του τόπου, για την εκπλήρωση του ιερού σκοπού τους. Την ευσυνειδησία, την προσήλωση στον όρκο τους, στο καθήκον τους. Γνωρίζουν ότι η Δικαιοσύνη αποτελεί το μεγαλύτερο αγαθό που ο Θεός προσέφερε στους ανθρώπους και ότι η ανταπόκριση προς αυτή είναι η ουσία της ζωής, με την έννοια της ανθρώπινης εξέλιξης, και πως χωρίς ιδανικά και αρετές οδηγεί σε παρακμή, σε χρόνους σκοτεινούς, που λίγο απέχουν από το Μεσαίωνα.

Σημείωση: Ασφαλώς υπάρχουν και ΜΚΟ σοβαρές, αλλά αυτό μένει να αποδειχθεί.

Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό “ Επίκαιρα” στις 7/4/11

................................

Όσο και να φωνάζουν τα μέλη των ΜΚΟ/ΝGΟ δεν θα σταματήσουμε να μιλούμε γι’ αυτό το σκάνδαλο διαρκείας, που αν και αλλάζουν οι κυβερνήσεις το χρώμα του χρήματος παραμένει το ίδιο.

Πρώτον και βασικότερον, είναι ότι οι οργανώσεις αυτές δεν πρέπει να χρηματοδοτούνται από τα κράτη. Απλά και μόνο, αν θέλετε, επειδή ισχυρίζονται πως είναι μη κυβερνητικές και μάλιστα σκίζουν τα ιμάτιά τους όταν τεθεί το θέμα της κρατικής χρηματοδότησης.

Δεύτερον: Το γεγονός ότι έχουν μία ροπή προς το χρήμα και φαίνεται να υπηρετούν με δουλοπρέπεια αυτούς που τους χρηματοδοτούν, αποδεικνύει σε εμάς τους υπόλοιπους πως ο καλύτερος αφέντης είναι αυτός που πληρώνει τα περισσότερα. Άρα μπορεί νάναι και κάποιος ξένος. Και ας μην φωνάζουν τα μέλη των ΜΚΟ/ΝGΟ και να μιλούν για αδικίες διότι δίνουν δικαιώματα. Πέραν του ότι λαμβάνουν οικονομική ενίσχυση από κράτη, αποδίδουν μηδενικό έργο.

video
http://youtu.be/AmLoZqqCq38

....................................................